Bouillabaisse
Ratatouille
Bovenstaand onze nieuwe aanwinsten van 28 november 2012. Ik weet dat zo precies, omdat dat Bjorna’s verjaardag is. En ik, Saskia, kreeg het lumineuze idee dit te vieren, door de 66jarige te verleiden tot een tochtje door de Morvan, naar een anderhalf uur verderop gelegen asyl: Thiernay. Dat dit initiatief zoveel gevolgen zou hebben voor onze ‘ménagerie’ kon ik toen nog niet bevroeden.
Dit réfuge was in alle opzichten het tegenovergestelde van datgene, waar we een paar dagen later onze nieuwe hond Vagabond vandaan haalden. Zeer ruime rennen voor de honden, die daar niet zelden met meerdere in zaten. Het zijn tenslotte roedeldieren. De katten hadden, benevens grote buitenruimtes, verwarmde binnenvertrekken. Een aantal katten had overdag buiten de totale vrijheid en één ervan kroelde zich genietend om onze benen. Het was ‘Momo’, die wij later tot ‘Ratatouille’ zouden omdopen.
Het réfuge beschikte over een ruime schare zeer gastvrije vrijwilligers en al spoedig kregen we een rondleiding. Tegelijk werd er een busje met licht verstandelijk beperkten in rolstoelen uitgeladen. Zij bleken de kleine hondjes te zullen uitlaten, zoals je je kunt voorstellen een win-win situatie. Van een bevriend dierenarts hadden we al eerder gehoord dat Thiernay een grote gift van een Belgische prinses had ontvangen en deze financiële ruimte had bovengeschetst resultaat opgeleverd.
In réfuge Thiernay
In één van de rennen troffen we ‘Suzette’ aan. Je raadt het al: ze heet inmiddels Bouillabaisse (uitspraak: boeiabes). Ze drong zich gunstig aan ons op, laat ik het zo maar formuleren. En alhoewel we vantevoren niet met zekerheid hadden kunnen zeggen wat het doel was van onze onderneming, we bovendien nog een oogje op een pup lieten vallen die achteraf al vergeven was, kwamen we uren later als de trotse bezitters van een chatte en een mâle weer op ons domein aan. Daar onze – toen nog – drie honden ook mee waren, kun je je wellicht een voorstelling maken van de situatie in de auto, met twee benches boven op elkaar in de bagageruimte, waarvan de bovenste bij elk remmen naar de achterbank dreigde te glijden – waarop de enigszins opgefokte honden. Met één arm naar achter reikend wist ik een paar uur lang het bouwsel in evenwicht te houden, na een kwartier al geplaagd door de niet bijzonder aangename geur van kattenpoep.
Chez les dames qui ont accepté d’adopter ensemble, MOMO et SUZETTE, la vie ne sera pas trop difficile : un grand domaine, la pleine campagne, des chevaux, deux autres chats et trois chiens.
MOMO et SUZETTE auront assez d’espace pour choisir comment profiter de leur nouvelle vie.
Ces dames avaient préparé des cages de transport assez grandes, avec des couvertures, pour que les chats ne stressent pas trop (par rapport a une boite de transport qui est fermée). Jolie précaution, qui laisse bien augurer de cette double adoption !
Bovenstaand een stuk tekst uit het ‘Journal de Thiernay’, dat we elke week per mail krijgen toegestuurd en dat vooral Bjorna met rode oortjes leest. Maar ik houd haar voor dat ze maar één keer per jaar jarig is en dat het nu even welletjes is. En dit zeg ik met reden!
Chambre d’amies où chambre des chats?
Domaine du Bas Ettevaux, 2-2-2013
Lieve vrienden en vriendinnen van De Vijf Jaargetijden,
We zijn hard aan het bouwen om het kleine gîte-je, het ‘maison d’écrivain’, voor jullie in gereedheid te brengen, want de chambre d’amies – die is voorlopig bezet en omdat we nu 2 februari 2013 spreken, dus ruim twee maanden later dan Bjorna’s verjaardag, heb ik enigszins de hoop opgegeven dat in deze status quo nog verandering komt. Bjorna, de meest pessimistische van ons twee, denkt echter dat het niet zo’n vaart zal lopen en dat de chambre d’amies tegen het zomerseizoen weer voor jullie open staat.
Wat is namelijk het geval? Omdat onze twee nieuwe katten een maand binnen moesten blijven, om aan hun nieuwe omgeving te wennen, besloten we ze zolang in de lege chambre d’amies onder te brengen. Beneden, in de hondenkamer, hadden we, met – toen nog – drie honden en twee katten (Maus en Katadreuffe, zie elders op deze site onder Inkijkje/Katten) niet de mogelijkheid om te waarborgen dat ze er niet tussenuit zouden piepen. Om te zorgen dat ze niet van menselijk contact verstoken waren, trok ik ook in de chambre d’amies, althans voor de duur van activiteiten als internetten, mailen, de krant lezen en kattenbakken schoonmaken. Bijkomstig voordeel was, dat ik nu de verantwoordelijkheid had voor de katten en daarmee een band kon opbouwen. Tussen ons tweeën voelt Bjorna zich altijd het meest verantwoordelijk voor de dieren, zodat ik er noodgedwongen achteraan loop.
Over de onderlinge verhoudingen tussen de nieuwkomers en ons oude stelletje hadden wij ons het hoofd niet gebroken. Toen wij destijds Katadreuffe uit het asyl haalden, was de integratie ook geen enkel probleem geweest.
Wie schetst echter onze verbazing en teleurstelling, toen bleek dat ons oude stel zich vijandig opstelde naar de nieuwe garde? Pogingen hen in de chambre d’amies op voet van vrede te laten existeren met de nieuwlichters, mislukten jammerlijk. De zachtaardige geachte Katadreuffe vocht dat de haren er van af vlogen en Maus schreeuwde als een mager speenvarken. Dit duurt nu al meer dan twee maanden.
Inmiddels mogen de asylzoekers al lang naar buiten. Opdat ze niet worden afgemaakt, moeten we er dan echter voor zorgen dat de autochtonen binnen blijven. Dit in combinatie met het feit dat ook onze hondenroedel dooreen is geschud, zoals je elders op deze site (Inkijkje/fauna/honden/ Vagabond) kunt lezen, maakt dat we veel structuur moeten aanbrengen en voortdurend op onze quivive zijn. We zullen er van alles aan doen om de chambre d’amies weer tot een toevluchtsoord voor mensen te maken.
Bjorna en Saskia
Gewapende vrede
Los van deze sores zijn we zeer blij met Ratatouille en Bouillabaisse. Het blijken aanhankelijke, zachtaardige en bescheiden wezens te zijn. Ratatouille is meer een allemansvriend, terwijl Bouillabaisse terughoudend is naar anderen. Zij heeft zich bijzonder aan mij (Saskia) gehecht en volgt me als een hondje. Beide katten waren als ‘ouder’ bestempeld, reden waarom we ze hebben genomen. Jonge katjes komen wel aan de bak, hoewel ons werd verteld dat gestreepte katten het niet goed doen in Frankrijk. Maar hun speelse gedrag wijst op tamelijk jonge katten. Dat ze er af en toe zo’n dolle boel van maken, is een bijkomende reden, waarom ze niet in de hondenkamer kunnen. Onze honden, inclusief Vagabond, zijn aan katten gewend, maar als er geren en opwinding is, zullen ze zich er als één man op werpen. Dan sta ik niet voor het leven van de katten in. Zoals jullie zullen begrijpen wordt dit blog vervolgd.
2, nee, inmiddels 3, februari 2013.