Francis Poulenc, première partie de ‘Figure Humain’ (1943).
Basé sur une poëme de Paul Eluard.
Bovenstaand gedicht, dat door Poulenc in het midden van de Tweede Wereldoorlog op muziek werd gezet, moge dan nogal somber overkomen voor een tekst over de lente, maar de aandachtige lezer zal opmerken dat elk couplet twee negatieve en twee positieve regels kent. Daarmee is het gedicht tekenend voor de hoop en de verwachting, die de lente uitstraalt. De muziek vormt samen met het gedicht een synergie, in die zin dat de emoties die door beiden los van elkaar worden opgewekt, elkaar versterken.
Dat de lente niet alleen een lieflijk jaargetijde is, moge duidelijk zijn. De wisselvalligheden in dit seizoen leggen de bodem onder de zomer en de nazomer en bepalen daarmee voor een belangrijk gedeelte de overvloed of schaarste van de oogst.
En cours de réalisation |
