Boerinnen zoeken vrouwen.

Het waarom van het werken met andere vrouwen

Wij hebben ervoor gekozen om de activiteiten die we hier ontplooien beschikbaar te stellen voor slechts de helft van alle mensen, de zogenaamde ‘vrouwelijke helft’. Deze keuze is niet dogmatisch of politiek gemotiveerd. We hebben niets tegen mannen en zullen ze verwelkomen, als ze door vrouwen die bij De Vijf jaargetijden betrokken zijn, worden meegenomen.

Dat we ons in onze projecten tot vrouwen willen beperken heeft te maken met een mechanisme dat duidelijk werd verwoord door Franca Treur, in  een uitzending van Pauw & Witteman (link, 17-02-2011)
Deze boerendochter, die de bestseller ‘Dorsvloer vol confetti’ schreef , is als het ware ervaringsdeskundige aangaande de taakverdeling op een boerenbedrijf. Haar ervaring is dat je in deze setting als vrouw tegenover mannen ongewild in een bepaalde rol wordt gedrukt. Hierin zijn niet zozeer de mannen de boosdoeners, maar een cultuur waarin mannen makkelijker het voortouw nemen, zeker als het zaken als lichamelijk zwaar werk of technisch inzicht betreft. En waarin vrouwen al vlug het idee hebben dat de man hun ‘betere’ helft is die het allemaal wel zal weten.

(c) Colette Raaymakers

Wij vinden het leuk om het ‘alleen’, of ‘zelf’, te doen. Mocht er al gebrek aan lichamelijke kracht zijn, dan vinden we daar een oplossing voor. Tenslotte hebben de oude Egyptenaren hun pyramides ook niet alleen met hun spierballen gebouwd. Technisch vernuft blijkt voorts geen eigenschap te zijn die vrouwen ontbreekt.  Wel heeft het de neiging om in de buurt van mannen  het hazenpad te kiezen. Eenmaal op hun eigen krachten aangewezen, kunnen vrouwen bergen verzetten.

Het moge duidelijk zijn dat alle vrouwen, ongeacht hun seksuele voorkeur, hier welkom zijn. Het feit dat wij als oprichters van De Vijf jaargetijden een stel zijn, wil niet zeggen dat we ons daarom alleen tot de lesbische wereld willen beperken. Aan de andere kant kunnen participanten ook niet verwachten dat ze hier nooit een man tegen het lijf zullen lopen. Het moet hier geen sekte worden…

(c) Colette Raaymakers